Il-vuċi rqiqa reġgħet dwiet mal-ħitan tas-sala. “Ma nafx fhimtx tajjeb… jiġifieri biex inkunu tassew dak li aħna, irridu ninqatgħu mill-għeruq tagħna stess?” staqsiet b’dak il-ħjiel ta’ eċitament li issa kienet drat.

Ammiratha. Għad tkun ġurnalista tajba, ħasbet. “Biex inkunu innovattivi, iva, irridu nitqaċċtu mill-passat, inkella nibqgħu ngħixu fl-għanqbut u…”

“Imma l-passat mhux dak li jagħmilna?” waqqfitha did-darba b’inqas eżitazzjoni f’leħinha. “Jekk niċħdu l-passat ma nkunux qed niċħdu lilna nfusna wkoll?”

Sal-laqgħa ma’ Yusif, Altma kienet il-ġurnalista medjokri tal-aħħar fillieri u tal-artikli li ħadd ma jrid jaqra. Hu kien bidilha. Qaċċatha mill-imgħoddi u fi ftit żmien sabet ruħha fil-quċċata tal-professjoni, l-għira tal-kollegi u mfittxija minn kulħadd.

Iżda kollox għandu prezz.

Bħal pajjiżha, Altma tinsab f’salib it-toroq bejn imgħoddi kolonjali u preżent imċajpar, mistur wara maskra tlellex…